Piękny uśmiech dzięki witaminie K?

Piękny, biały uśmiech i zdrowe, mocne zęby to nie tylko nasza wizytówka, o którą należy dbać poprzez odpowiednią higienę jamy ustnej, ale także sygnał, że nasza dieta jest zbilansowana, a do organizmu trafiają odpowiednie ilość witamin i składników mineralnych. Prawidłowa pielęgnacja zębów i jamy ustnej nie powinna ograniczać się tylko do szczotkowania zębów – najlepiej po każdym posiłku, a minimalnie dwa razy dziennie. Warto korzystać także z nici dentystycznych oraz specjalnych płynów do płukania czy gum do żucia. Dieta dla zdrowych zębów, powinna być bogata w białko, wapń, witaminy D oraz B12, a także, o czym rzadko się wspomina, witaminy z grupy K, zwłaszcza menachinon.

Witamina K2 – skuteczna walka z próchnicą

Menachinon, czyli witamna K2, odgrywa istotną rolę w profilaktyce osteoporozy, ale chroni również przed próchnicą zębów, sprawia, że są mocniejsze i zapobiega ich kruszeniu. Badania nad czynnikiem, który ma decydujący wpływ na stan uzębienia, zostały zapoczątkowane na początku XX wieku przez doktora Westona Price’a. Dostrzegł on m.in. związek pomiędzy występowaniem próchnicy a chorobami serca. Niemal sto lat później naukowcy opisali witaminę K2, jej działanie i wpływ na nasz organizm. Okazuje się, że pełni ona ogromną rolę w transporcie i prawidłowym rozmieszczeniu wapnia oraz w ochronie przed próchnicą. To dzięki tej odmianie witaminy K wapń nie osadza się w tętnicach, co może prowadzić do zawałów czy udaru mózgu, a także prowadzić do demineralizacji kości i zębów.

Zdrowe zęby bez kamienia

Zdrowe, ładne zęby to również zęby bez kamienia. Osad na zębach nie tylko wygląda nieestetycznie, ale jest sygnałem, że wapń nie trafia tam, gdzie trafiać powinien, a organizmowi nie są dostarczane odpowiednie witaminy. Badania wykazują, że za proces tworzenia się kamienia nazębnego odpowiada niedobór witaminy K2. To właśnie dzięki niej wapń przenika do kości i zębów. Jeżeli witaminy K2 jest w organizmie zbyt mało, wapń nie jest prawidłowo transportowany i osadza się w tętnicach. Prowadzi to do wapnienia ściany naczyń krwionośnych oraz osadzania się pierwiastka w tkankach miękkich (np. na nerkach czy piętach) oraz na zębach.